نگاهم را به «تا کِی؟» که روی دیوار است می‌دوزم. میدانی منظورم چیست؟ تا کِی قرار است ادامه دهم؟ تا کِی قرار است بی خیال

گاهی می‌خواهم از نوشتن استعفا بدهم اما می‌دانم که نمی‌توانم. استعفای من از نوشتن به یک‌روز هم نمی‌رسد. یک روز نه به چند ساعت هم

یک عروسک کوچولو شاید اندازه‌ی یک انگشت با لباس بنفش که سوار کالکسکه‌ای سفید شده بود و دو تا اسب کالسکه می‌کشیدند. اسبا سفید بودند.

کلاس چهارم بودم. سر کلاس کتابم و باز کردم که یک‌هویی دیدم عکس هندی‌هام روی میز پخش شد. آن زمان داشتن عکس هندی جرم بود.

نمیدانم چرا خاطراتی که از مدرسه یادم است همه خاطرات بدی هستند. یعنی هیچ خاطره‌ی خوبی از مدرسه نداشته‌ام؟ یا شاید یادم نیست؟ شش ساله

کتابفروشی خاکستری درباره‌ی جنون کتاب‌فروشی که اصرار داشت فقط یک کتاب را بفروشد شنیده بودم. کنجکاو شده بودم تا خودم آن کتاب‌فروش را ببینم تا