آسمان همان فضای بی‌انتها و آبی و پهناوری که بالای سر ماست. همان که پر از ابر است. همانی که باران از آن می‌بارد. همان که پرنده ها در آن پرواز می‌کنند. روزها روشن و شب‌ها تاریک و پرستاره می‌شود. آسمان همان‌جایی‌ست که ماه درونش قرار دارد.
تمام تعریفی که می‌توانم از آسمان بکنم همین است. یک زیبایی بی‌انتها و بزرگ که دورتادور زمین را پوشانده است. درست مثل یک پتو زمین را در برگرفته است.

تا حالا به این فکر کرده بودید که آسمان چطور به وجود آمده است.

زمان آفرینش
در آیات قرآن آمده است که آفرینش آسمان شش روزی طول کشیده است.
همچنین گفته شده که هر روزی از روزهای ششگانه آفرینش آسمان و زمین برابر با ۰۰۰‘۱ سال بوده است.

آسمان در عقیده زردشتیان
آسمان از نظر زرتشتیان مانند زمین مقدس بوده است و روز بیست و هفتم هر ماه هم به آسمان اختصاص داده شده است.

بیایید نگاهی به معنای لغوی آسمان بیاندازیم.

معادل واژه «آسمان» در عربی «سماء» است به معنی «آنچه در بالا جای دارد، سقف یا سایبان».  در لغت به معنای «فوق و بالای هر چیزی»، «رفعت و بلندی» و «چیزی بالای چیز دیگر و محیط بر آن» می‌باشد.

تعریفی از آسمان که در ویکی‌پدیا آمده.

آسمان یا سپهر، بخشی از جو یا فضای بالای خارج از زمین است که از سطح زمین دیده می‌شود. به دلایل گوناگون، امکان تعریف دقیق آن وجود ندارد. رنگ اصلی آسمان سیاه است ولی در طول روز، آسمان آبی دیده می‌شود که دلیل آن پراکندگی نور خورشید با طول موج‌های متفاوت است.

درباره‌ی هفت آسمان شنیده‌اید؟
می‌گویند هر کدام اسم و جنس و رنگی دارند.

جنس آسمان‌ها
آسمان نخست یعنی آسمان دنیا موجی دوردست (موجٌ مکفوف)،
آسمان دوم از سنگ،
آسمان سوم از آهن،
آسمان چهارم از مس،
آسمان پنجم از سیم (فِضّه)
آسمان ششم از زر (طلا)
و آسمان هفتم از یاقوت است.
رنگ و اسم آسمان‌ها
آسمان دوم به رنگ مس و نام آن قدوم (به روایتی قیدوم)،
آسمان سوم سیاه به رنگ شَبَقْ و نام آن ماعون،
آسمان چهارم سپید مانند سیم و نام آن از یلون،
آسمان پنجم به رنگ زر و نام آن حیقوم،
آسمان ششم سرخ مانند یاقوت و نام آن عرش
و آسمان هفتم سبز مانند زمرد و نام آن عالیه است.
در روایت اخیر از آسمان اول سخنی نرفته است.

در  (این جا) می توانید درباره‌ی آسمان بیشتر بخوانید و بدانید.

۴۰۳/۰۴/۱۹

ندا احمدی :):

#تمرین
#آموزه‌نویس