می‌گویند خردادی‌ها مودی‌اند.
یک‌جا خواندم که نوشته بود خرداد هوایش مشخص نیست یه لحظه بارانی یه لحظه آفتابی دیگر چه برسد به آدم‌هایش.

همیشه هر وقت خصوصیات ماه‌ها را می‌خوانیم و به مودی بودن خردادی‌ها اشاره می‌شود، دوست‌هایم می‌گویند:
اینو قبول داریم خیلی مودی‌ای.

به عنوان یک خردادی قبول دارم مودی‌ام‌. خیلی هم مودی‌ام‌.
شاید بقیه این را یک ضعف بدانند اما من این را یک قدرت می‌دانم.

جز خردادی‌های مودی چه کسی می‌تواند در اوج ناراحتی و افسردگی با کوچک‌ترین چیز همه چیز را فراموش کند و شاد شاد شاد شود؟

من یک آدم مودی‌ام درست است بعضی وقت‌ها وسط شادی در خودم فرو می‌روم. غرق در سیاهی می‌شوم. اما همین منِ در سیاهی غرق شده می‌توانم در لحظه‌ای همه سیاهی‌ها را نادیده بگیرم و بچسبم به قطره‌‌ای رنگ سفید و همان را بکنم دلیل خوشحالی‌ام.

تا همین دیروز غرق در سیاهی بودم و سگ سیاه افسردگی دندان‌هایش را در گلویم می‌فشرد و ول کن نبود. با خودم می‌گفتم تا چند روز قرار است این شکلی بمانم. آیا اصلا خوب می‌شوم.

اما حالا خوبم، خوبِ خوبِ خوبم.
و دلایلش را هم باید بگویم.
یک: تعریف استاد از نوشته‌ام.
دو: صحبت با کسی که به حرف‌هایم گوش داد.
سه: باران. قدم زدن زیر باران. خیس شدن زیر باران.

البته اینها دلیل‌های بزرگی برای خوب شدن حالم هستند.
فقط خواستم بگویم ما خردادی‌ها،
نه از طرف خودم می‌گویم من خردادی راحت می‌توانم دلیلی برای شاد شدن پیدا کنم.
و خوب این مودی بودن به نظرم خیلی هم خوب است.

می‌گویند خردادی‌ها مودی‌اند اما آیا اردیبهشتی‌ها و تیرماهی‌ها را دیده‌اند؟